Nie jestem przesądny

albo spóźniona przypowiastka na piątek trzynastego

Drapacz chmur. Pokój. Słoneczny dzień.
Młody mężczyzna wychodzi na parapet i otwiera okno.

Za jego plecami rozlega się śpiewny, kobiecy krzyk:

- Niech pan zejdzie! Niech pan tego nie robi!

Młodzian odwraca się, lekko uśmiecha, mówi radiowym, ciepłym głosem:

- Proszę się nie martwić. Nie szkodzi, że to trzynaste piętro. Nie jestem przesądny.

I skacze.